[ Pobierz całość w formacie PDF ]

bitwy. Wreszcie do wymienionych przyczyn dochodziła jeszcze ta, że teren ów był nisko położony
i można było wykopać wiele studzien; korzystano bowiem z odległych i niezbyt obfitych zasobów
wodnych. W tym czasie, kiedy roboty fortyfikacyjne, o których poprzednio wspomniałem, były
wykonywane, część wojska stała w szyku bojowym przed szańcami w pobliżu nieprzyjaciela;
barbarzyńscy jeźdźcy i lekkozbrojni piechurzy nieustannie nawiązywali drobne utarczki wręcz.
17
52 Kiedy już pod wieczór Cezar ściągał wojsko od robót fortyfikacyjnych do obozu, Juba, Scypion i
Labienus
razem
z
całą
swoją
konnicą
i
lekkozbrojną
piechotą
przypuścili
gwał-
towny atak na legionistów. Cezariańscy jeźdźcy pchnięci siłą całej i niespodzianie atakującej
masy nieprzyjaciół na krótko ustąpili. Atak ten przybrał jednakże niekorzystny dla przeciwników
obrót, Cezar bowiem ściągnął wojsko z połowy drogi i rzucił je swoim jeźdźcom na pomoc;
jeźdźcy natomiast dzięki nadejściu legionów nabrali odwagi, z nowym zapałem uderzyli na
rozproszonych w pościgu za nimi Numidów i odrzucili ich aż do królewskiego obozu, przy czym
wielu spośród nich poranili i zabili. Gdyby bitwa nie przeciągnęła się do nocy i kurz wzniesiony
wiatrem nie zasłonił wszystkim widoczności, to Juba z Labienusem schwytani, znaleźliby się
w rękach Cezara, a ich konnica razem z lekkozbrojną piechotą zostałaby wycięta w pień. W tym
czasie niewiarygodnie wielu żołnierzy Scypiona z IV i VI legionu uciekło po części do obozu
Cezara, a po części udało się, w jakie kto mógł strony; również liczni jeźdźcy Kuriona134 stracili
zaufanie do Scypiona i jego sił zbrojnych i też przeszli do obozu Cezara.
53 Podczas gdy wodzowie obu stron prowadzili działania bojowe w pobliżu Uzytty, dwa legiony, X135
i
IX,
wyruszyły
na
statkach
transportowych
z
Sycylii
i
kiedy
znalazły
się
już
niedaleko od portu w Ruspinie, dojrzały okręty cezariańskie, które stały na straży na wysokości
Tapsus. W nieuzasadnionej obawie, aby nie natrafić na czyhającą tam w zasadzce flotę przeciw-
ników, skierowały żagle na pełne morze, gdzie długo i nieustannie były miotane wzburzonymi
falami, aż wreszcie po wielu dniach wyczerpane pragnieniem i głodem dotarły do Cezara136.
54 Obydwa te legiony zostały wysadzone na ląd. Cezar pomny niedawnej samowoli137 swoich
żołnierzy na terenie Italii oraz skłonności niektórych spośród nich do rabunków znalazł
właśnie drobny pretekst; w związku z tym, że trybun wojskowy X legionu Gajusz Awienus
zapełnił swoją niewolniczą czeladzią oraz zwierzętami jucznymi jeden cały statek z transportu
i ani jednego żołnierza nie przewiózł z Sycylii, zwołał następnego dnia138 wszystkich trybunów
wojskowych oraz centurionów i tak do nich z trybunału przemówił: „Bardzo życzyłbym sobie,
ażeby ludzie raz wreszcie położyli kres swojej bezczelności i wybujałemu rozpasaniu i mieli
wzgląd na moją pobłażliwość, łagodność i cierpliwość! Ale ponieważ nie potrafili sami sobie
wyznaczyć ani miary, ani granicy, to ja sam postanawiam, zgodnie z regulaminem wojskowym,
dać taki oto przykład, aby inni odpowiednio się prowadzili. Gajuszu Awienusie, ponieważ w Italii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • thierry.pev.pl

    •