[ Pobierz całość w formacie PDF ]

różne formy życia wraz ze sprzętem. Joe z podziwem przyglądał się mistrzowsko wykonanej konstrukcji, liznął, że
została stworzona przez roboty. Kapsuły wyglądały jak nowe i pewnie takie były. Instalacje wybudowano dla niego i
pozostałych specjalistów, a teraz czekały na użycie. Na tej planecie przestrzeń nie wydawała się w cenie tak jak na
Ziemi. Kapsuły były wielkie... takimi pewnie chciał je widzieć Glimmung.
- Nadal nie chcesz zejść tam ze mną? - zapytał robota.
- Nigdy.
- Pokaż mi sprzęt do nurkowania - poprosił Joe. - I objaśnij, jak go używać. Przekaż mi wszystko, co powinienem
wiedzieć.
- Pokażę panu minimalny... - zaczął robot, ale zaraz przerwał. Na największej platformie lądował statek. Willis
przyjrzał mu się uważnie.
- Za mały, jak na Glimmunga - zamruczał. - To musi być jakaś mniejsza forma życia.
Statek wylądował i znieruchomiał. Potem otworzył się właz. Teraz było widać, że to taksówka. Wyszła z niej Mali
Yojez.
Zjechała w dół windą i podeszła wprost do Joego i robota Willisa.
- Glimmung odbył ze mną rozmowę - oznajmiła. - Powiedział mi, co tu robicie. Chciał, abym udała się z tobą, Joe.
Wątpił, czy zdołasz znieść to sam, to znaczy, czy uda ci się psychicznie wytrzymać to, co tam zastaniesz.
- A tobie się uda? - zapytał Joe.
- On sądzi, że oboje będziemy się mogli wzajemnie wspierać i że mamy szansę na sukces. Poza tym, mam w tej
dziedzinie większe doświadczenie. O wiele większe.
- Droga pani - odezwał się Willis - czy Glimmung chciał, abym i ja poszedł z wami?
- O tobie nie wspominał - powiedziała Mali.
- To dobrze - ucieszył się robot. - Bardzo mi się tam nie podoba.
- Wkrótce się to zmieni - zapewniła go Mali. - Nie będzie już żadnego  tam". Będzie tylko tutejszy świat, w którym
rządzą inne prawa.
- To się jeszcze okaże - powiedział sceptycznie robot.
- Pomóż nam zejść - poprosił Joe.
- Ten Podwodny Zwiat to miejsce, o którym zapomniała Amalita - oznajmił robot.
- Kto to jest Amalita? - zapytał Joe.
53
- Bogini, dla której wzniesiono katedrę. Gdy odbudujemy Heldscallę, Glimmung będzie mógł wezwać Ama-litę, jak
w czasach przed katastrofą. Amalita uległa Boreli tylko na pewien czas, ale całkowicie. Przypomina mi to ziemski
wiersz Bertolta Brechta  Topielica". Zobaczymy, czy pamiętam...  I stopniowo Bóg o niej zapomniał, najpierw o
rękach, potem o nogach i ciele, aż była..."
- A cóż to za bóstwa? - zapytał Joe. Do tej pory nikt o nich nie wspominał, choć obecność takowych była logiczna i
oczywista. Katedra to miejsce kultu, a ktoś lub coś musi być tego kultu obiektem. - Wiesz coś więcej na ten temat? -
zwrócił się do Mali.
- Mogę panu służyć pełną informacją - wtrącił się robot.
- Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że to Amalita może usiłować poprzez Glimmunga wznieść katedrę? -
zapytała Mali. - %7łeby znów zaczęto ją czcić na tej planecie?
- Hmmm - zastanowił się mocno Willis. Joe nieomal słyszał jak obwody androida iskrzą od myślenia. W końcu
Willis odezwał się: - No cóż, była mowa o dwóch bóstwach. Jednakowoż znów nie usłyszałem...
- Willis - powiedział Joe - powiedz mi o Ama-licie i Boreli. Jak długo ich czczono i na ilu planetach? A także, gdzie
rozpoczął się kult?
- Mam tu broszurę - powiedział robot - która dokładnie to wszystko opisuje. - Wsunął dłoń do schowka na swej
piersi i wyciągnął z niego odpowiedni zwój. - Napisałem ją w czasie wolnym - wyjaśnił. - Za pozwoleniem,
skorzystam z niej teraz. W ten sposób nie będę przeciążał sobie pamięci. Na początku Amalita była sama. Działo się
tak około pięćdziesięciu tysięcy ziemskich lat temu. Potem poczuła seksualne pożądanie. Ale nie mogła znalezć dla
niego obiektu. Czuła miłość, lecz nie miała kogo kochać. Czuła nienawiść, lecz nie miała kogo nienawidzić.
- Czuła apatię, lecz nie miała względem kogo być apatyczna - powiedziała Mali zimno.
- Ale zajmijmy się najpierw pożądaniem - stwierdził robot. - Jak dobrze wiadomo, najbardziej pożąda się owocu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • thierry.pev.pl

    •