[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zamach działaczki rewolucyjnej Wiery Zasulicz na naczelnika miasta Fiodora Trepowa; działała ona
indywidualnie w odwecie za skazanie przez Trepowa jednego z więzniów politycznych na chłostę;
sąd przysięgłych wydał jednak na Zasulicz wyrok uniewinniający, co ośmieliło inych działaczy
rewolucyjnych do podobnych działań;
zamachy na donosicieli, prowokatorów, osobistości z żandarmerii, prokuratury; 4 (16) sierpnia
1878-Siergiej Krawczyński zasztyletował w biały dzień generała Nikołaja Mieziencowa; 2(14)
kwietnia 1879r. Aleksandr Sołowiow strzelał do cara, który przechadzał się obok Pałacu Zimowego,
wszystkie strzały chybiły, a Sołowiow został stracony; skutkowało to wielkimi represjami;
5. POWSTANIE WOLI LUDU
Ziemia i Wola rozpadła się na Czarny Podział oraz Wolę Ludu
Czarny Podział nie odegrał większej roli
Wola Ludu  liczna i prężna; środek do osiągnięcia celu-działalność terrorystyczna; Komitet
Wykonawczy (organ najwyższy Woli Ludu) wydał wyrok śmierci na cara; skład Komitetu: Aleksandr
Michajłow, Andriej %7łelabow, Sofia Perowska, Wiera Figner; główni teoretycy: Nikołaj Morozow, Lew
Tichomirow, Nikołaj Kibalicz; wielkie straty personalne podczas działań; kolejna nieudana próba
zamachu - wysadzenia pociągu z carem; 5 (17) lutego 1880r. Stiepan Chałturin wysadził w
powietrze znaczną część Pałacu Zimowego, gdzie znajdowała się jadalnia carska (car nie zginął, bo
wyjątkowo spóznił się na obiad);
6 POLITYKA WILCZE PASZCZY I LISIEGO OGONA
Był to nowy kurs polityki wewnętrznej, zapoczątkowany po zamachu lutowym; powołano
Najwyższą Komisję Zarządzającą do Spraw Zachowania Aadu Państwowego i Spokoju Publicznego-
na czele bohater wojny tureckiej-generał-gubernator Loris-Melikow; dostał bardzo szerokie
uprawnienia; był to okres jego dyktatury: zmniejszono cenzurę, poprawiono trochę straszne
warunki w więziennictwie, zlikwidowano Komisje Zarządzającą, Loris-Melikow został ministrem
spraw wewn. (stanowisko najwyższe po monarsze); przekonał cara do powołania dwóch Komisji
pracujących nad aktami prawnymi, w których zasiadaliby przedstawiciele części społeczeństwa:
ziemstwa i niektórych miast;
Wola Ludu prowadziła propagandę wśród petersburskich robotników i w kołach wojskowych; w
rezultacie powstała nawet organizacja wojskowa Woli Ludu; w tym samym czasie w  procesie
szesnastu zginęli Aleksandr Kwiatkowski i Andriej Priesniakow; aresztowano też Morozowa i
samego %7łelabowa; stało się to podczas przygotowań do nowego zamachu: wynajęto specjalny lokal
w którym otwarto sklep z serem i stamtąd przekopano się pod ulicę, żeby w odpowiednim
momencie móc założyć tam minę; przygotowano też zamach bombowy; pierwsza bomba rzucona
przez Nikołaja Rysakowa pod pojazd carski tylko go uszkodziła, a druga, rzucona przez zruszczonego
Polaka Ignacego Hryniewickiego, sprawiła że car zmarł po godzinie (Polak potrafi); również
zamachowiec nie przeżył; Rysakow na przesłuchaniu wydał wszystkie szczegóły jakie znał co
spowodowało, że powieszono niemal wszystkich przywódców organizacji; wkrótce potem
odstąpiono od polityki Lorisa-Melikowa; Komitet Wykonawczy obiecał carowi Aleksandrowi III
przerwanie działalności rewolucyjnej w zamian za amnestię i zwołanie Zgromadzenia Narodowego-
zero odzewu ze strony władz; w działalności narodników brali tez udział Polacy.
XV POWROTNA FALA REAKCJI
SYTUACJA PO ZAMACHU
Zabójstwo Aleksandra I nie powoduje wyrwy w funkcjonowaniu aparatu rządowego. W dzień jego
śmierci syn przejmuje funkcje cara. Jednak jest pewne niezdecydowanie. Loris-Melikow dalej
steruje Min. Spr. Wewn. Lecz nie ma mowy o dyktaturze. Przy władzy jest jeszcze paru jego
zwolenników (np. Dmitrij Milutin).
Aleksander III znany jest z tendencji reakcyjnych i jako zwolennik surowego systemu rządów.
Uważany za właściwego przywódcę dworskiej reakcji, lecz nie zrywa dotychczasowych metod
działania. Mówi nawet, ze będzie starał się iść za swoim ojcem i kontynuować to co on zaczął.
Liberalni ministrowie nie byli usuwani, wysłuchiwano ich w dyskusjach. Glos podnoszą tez
przedstawiciele najczarniejszej reakcji: Konstantin Pobiedonoscew ( od 1880 oberprokurator
Synodu, były nauczyciel cara, orędownik samowładztwa; Siergiej Strogonow, generał, były
nauczyciel carewicz Mikołaja; Lew Makow, były min. Spr. Wewn.) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • thierry.pev.pl

    •