[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Cudownie... - odparła sennym głosem. Nie potrafiła
jednak wyrazić tego, co naprawdę czuła. Radość, euforia,
podniecenie - wszystkie te słowa opisywały magię miłości,
nie dotykajÄ…c istoty tajemnicy.
Zauroczony blaskiem bijÄ…cym z jej twarzy, Michael nie
dosłyszał, co powiedziała.
- SÅ‚ucham?
- Stół wyglÄ…da cudownie. Stephanopolisowie przeszli sa­
mych siebie, nie sÄ…dzisz?
Skinął tylko głową i odsunął jej krzesło.
Szampan chłodził się w kubełku z lodem, świece były już
zapalone. Na środku stołu ktoś postawił cygańską szkatułkę.
- ZnalazÅ‚em w dzisiejszej poczcie kopiÄ™ intercyzy przed­
małżeńskiej - Michael powiedział rzeczowym tonem, który
na tle romantycznej scenerii zabrzmiał jak fałszywy akord.
- Ja swoją też dostałam. Wydaje mi się, że to rozsądne
wyjście.
86 CYGACSKA SZKATUAKA
Na spisanie intercyzy - chroniÄ…cej majÄ…tek Michaela - na­
legaÅ‚a Brett. Nie chciaÅ‚a, żeby kiedykolwiek mógÅ‚ jÄ… pode­
jrzewać o nieczystą grę.
- Twoja wola. A co ze studiami? Masz zamiar je konty­
nuować czy się poddasz?
- Czy ja wiem... BÅ‚yskotliwa kariera zawodowa nig­
dy mi nie groziÅ‚a - powiedziaÅ‚a oschle. - UczyÅ‚am siÄ™, kie­
dy pozwalał mi na to czas i pieniądze. I pewnie dalej
tak będzie. Mnóstwo czasu muszę zarezerwować dla Hope.
ZapisaÅ‚am siÄ™ na nastÄ™pny semestr, ale tylko na jeden przed­
miot.
Na końcu języka miał  wiem", na szczęście przypomniał
sobie w ostatniej chwili, skÄ…d wie... Na wszelki wypadek
postanowił zmienić temat.
- Może zaczniemy jeść, co?
Pamiętała pózniej, że zaczęli od delikatnej greckiej sałatki,
w której były czarne oliwki... i niewiele więcej. Wszystko
wydawało jej się pyszne, ale Brett była zbyt rozkojarzona,
żeby skupić uwagę na jedzeniu. Niezupełnie tak... Opętała ją
myśl o zaspokojeniu innego rodzaju apetytu.
Do końca kolacji starała się nie podnosić wzroku powyżej
linii ust Michaela. Wiedziała, że jeżeli podda się czarowi jego
niezwykÅ‚ych oczu, bÄ™dzie stracona. Zaczęły drżeć jej kola­
na. ZciskajÄ…c coraz mocniej widelec deserowy, wbiÅ‚a go roz­
paczliwym, niezbyt wytwornym gestem w kawaÅ‚ek weselne­
go tortu.
Kiedy rozlegÅ‚o siÄ™ ciche pukanie do drzwi, Brett podsko­
czyła na krześle.
- Uspokój się. - Michael pogładził ją po ramieniu i ruszył
do drzwi.
- Och, widzę, że jeszcze ucztujecie - powiedziała Frieda.
CYGACSKA SZKATUAKA 87
- MówiÅ‚am wam, że możemy zatrzymać dziecko na dÅ‚u­
żej. - Consuela uśmiechnęła się zachęcająco.
- Nie, nie, dziękujemy wam bardzo. - Brett podeszła do
drzwi. - Właśnie kończyliśmy.
- Chodz do mnie, Hope. - Michael zabrał delikatnie
dziecko Consueli. - Zaplamiłabyś Brett jej piękny kostium.
- Pójdę się przebrać. - Brett położyła rękę na klamce, gdy
nagle uświadomiła sobie, że nie mieszka już w suterenie, tylko
z Michaelem, a większość jej ubrań leży w kącie sypialni,
którą będzie dzieliła z Hope.
Zauważyła wniebowziętą minę Michaela, kiedy dziecko
przytuliło główkę do jego ramienia. Uwielbiał je. Mogła być
spokojna, że wychodząc za niego, nie popełniła błędu. Jeśli
miała sobie coś za złe, to tylko zachłanność, z jaką pragnęła
więcej, niż mógł jej dać... pragnęła jego miłości.
Hope zasypiała w swoim łóżeczku, a Michael, patrząc na
nią, objął ramieniem Brett. Wyczuł, jak bardzo jest spięta, ale
jakże opacznie zrozumiał powód takiego nastroju.
- Możesz się rozluznić - zapewnił. - Nie mam zamiaru
namawiać cię do zarwania kolejnej nocy. Przed nami mnóstwo
czasu, prawda?
- Gdzie mam postawić to pudło? - spytał następnego
dnia.
- Gdzieś w salonie, potem się zastanowię, co z nim zrobić
- odpowiedziała z kuchni, od której zaczęła urządzanie ich
wspólnego mieszkania, przede wszystkim z myÅ›lÄ… o bezpie­
czeństwie Hope.
- W salonie? - mruknął. - Nie da się tu wejść, wszędzie
stoją pudła...
- Nie słyszę. Co mówisz?
88 CYGACSKA SZKATUAKA
- Nic, jakoś się zmieściło.
Zamierzał zrobić sobie przerwę i usiąść na chwilę w fotelu,
kiedy usłyszał pukanie do drzwi.
- Idę otworzyć! - krzyknął.
Za progiem stali jego rodzice i siostra.
- Przepraszam, że zjawiamy siÄ™ bez uprzedzenia - powie­
działa Gaylynn - ale mama z tatą nalegali, żeby wpaść do
ciebie po drodze z lotniska.
- Nie mogÅ‚am siÄ™ doczekać! - powiedziaÅ‚a mama, wspi­ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • thierry.pev.pl

    •