[ Pobierz całość w formacie PDF ]

odpowiednie pomoce i sprzęt wspomagający kształcenie.
7. Zatrudnienie specjalistów, którzy będą potrafili z uczniem posiadają-t^m zaburzenie
wielozakresowe stosownie pracować, zarówno w ramach poznawania treści przewidzianych
programem nauczania, jak też w ramach ^jęć dodatkowych.
8- Wprowadzenie nowych oryginalnych form pracy i metod stymulacji
OZWOJU dziecka, dzięki którym można by było podwyższyć poziom atrak-
yjnosci usług edukacyjnych oferowanych przez szkołę, jak i efektywność Prowadzonych w
niej działań, np. zajęć logorytmicznych, sacjoterapeutycz-
y011. muzykoterapeutycznych, arteterapeutycznych, prowadzonych metodą
"" Sherborne i innych.
71
9. Współpracę ze środowiskiem rodzinnym dziecka w kwestii głębszego zrozumienia jego
potrzeb, możliwości, zachowań, utrwalania. programowo realizowanych zagadnień oraz
aktywnego włączania rodziców w życie klasy
i szkoły.
10. Zapewnienie dziecku rzetelnej opieki w czasie przerw i w czasie oczekiwania na
rozpoczęcie lekcji lub zajęć pazalekcyjnych.
ł l. Dostosowanie treści realizowanych w klasach starszych do społecznych oczekiwań
dziecka i do jego najbliższego środowiska życia oraz wychowania. Szczególnie chodzi tu o
połączenie treści historycznych, geograficznych i przyrodniczych, jak też o skorelowanie ich z
tradycjami środowiska lokalnego.
Zakończenie
Reasumując wskazanym zdaje się podkreślenie, iż zapewne w naszej mentalności
narodowej leży popadanie z jednej skrajności w drugą. Krytykujemy szkoły specjalne jako
wytwarzające izolację jednostki niepełnosprawnej od normalnego społeczeństwa, a w zamian
proponujemy wybraną szkołę integracyjną stworzoną ze szkoły masowej, często nie
przygotowaną do edukowania ucznia o zaburzonym rozwoju i bardzo oddaloną od miejsca
zamieszkania dziecka. Być może warto byłoby się zastanowić nad tym, aby każda placówka
masowa mogła pełnić funkcje integracyjne, albo nad tym, że jeżeli już organizujemy szkołę
integracyjną, to czynimy to w oparciu o bazę szkół specjalnych, która niewątpliwie jest
stosowniej spojona z potrzebami dziecka niepełnosprawnego. Dodatkowo nauczyciele
szkolnictwa specjalnego posiadają wymagane kwalifikacje do nauczania osób odbiegających
w sferze funkcjonowania od ogólnie przyjętych norm i w większym stopniu dysponują
potrzebnymi technikami stymulowania rozwoju jednostki dotkniętej dysharmonią rozwoju.
Linus Bopp (cytat za: Lipkowskim) pisze: "Rolnik, który zdoła wyhodować ziarno na mało
urodzajnej glebie, zdoła też to uczynić na glebie dobrej. Nie
zawsze jednak bywa odwrotnie" (1984, s.l5).
Bibliografia:
Hulek A., Kształcenie specjalne w systemie integracyjnym, [w:] Encyklopedia Pedagogice'
W. Pomykało (red.), Warszawa 1993.
Lipkowski O., Pedagogika specjalna. Warszawa 1984. Twardowski A., Pedagogika osób ze
sprzężonymi upośledzeniami, [w:] Pedagogika specjdffl '
W. Dykcik (red.), Poznań 1997.
Amadeusz Krause
Zakład Pedagogiki Specjalnej
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Integracyjne formy pomocy dorosłym osobom z upośledzeniem umysłowym w Niemczech -
przykład Lebenshilfe
Wstęp
W roku 1962 grupa rodziców dzieci z upośledzeniem umysłowym (dalej
"upośledzeni") zorganizowała się w związek Lebenshilfe (w dosłownym tłumaczeniu: pomoc
w życiu). Inicjatywa ta była podyktowana brakiem kompleksowego systemu opieki nad
jednostkami upośledzonymi. Istniejące w tym okresie struktury koncentrowały się głównie na
szkolnictwie specjalnym i.dużych, wyizolowanych społecznie ośrodkach mieszkalno-
wychowawczych.
Powołanie Lebenshilfe to stworzenie alternatywy w życiu osób upośledzonych, ułatwiającej
ich funkcjonowanie. Dzięki nowemu spojrzeniu na miejsce i rolę osób upośledzonych w
społeczeństwie ludzi normalnych, powstała sieć opiekuńczo-stymuiująca, integrująca te
osoby w konkretną rzeczywistość społeczną. W skład tego systemu wchodzą: punkt
wczesnego poradnictwa, przedszkole integracyjne, ośrodek opieki nad głębiej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • thierry.pev.pl

    •